آجر می چینم روی هم دور تا دورِ بودنــــم... آنقـدر که دیــواری شود تا هیچ احسـاســی نـتوانــد سَــرَک بکشد و سَر به سَرم بگذارد... من جــایی از دیــروز جــا مانـــدم که دست هایم را زیرِ بــــــاران شستم از "عشــــق"